Sedona - Phoenix, 24 september

De laatste dag alweer!

We ontbijten bij hetzelfde restaurant en komen natuurlijk René en Margarethe weer tegen.

Zij gaan naar Las Vegas vandaag, wij naar Phoenix waar we om half 8 's avonds op het vliegtuig zullen stappen.

Na het ontbijt pakken we in en rijden naar Sedona om daar nog even rond te kijken. Er zijn leuke winkels, maar het is wel erg toeristisch. Na een uurtje rondslenteren rijden we verder, richting Jerome.

Jerome is een soort spookstad, vroeger een grote plaats met 15.000 inwoners, nu wonen er zo'n 450 mensen - waaronder veel kunstenaars - die het vooral moeten hebben van de toeristen. We lopen wat rond, en nemen een kijkje bij een van de galerieën waar een Zweeds dame fraaie werken heeft hangen van Arizoonse landschappen. Ik wil wel iets kopen, maar kan geen keuze maken, dus uiteindelijk wordt het niets.

Na Jerome rijden we naar de I17. Nog een picknickstop onderweg en dan in één keer door naar Phoenix. De temperatuur loopt behoorlijk op, het is hier warmer dan in Death Valley. We noteren een maximum van 107 F (42 C). Het landschap verandert ook; we zien nu veel cactussen (saguaro's?) onderweg. Helaas is het bijna onmogelijk om ze vanuit de auto te fotograferen.

Het inleveren van de auto gaat vlot. We zijn een tijdje bezig met het inpakken en verdelen van de spullen zodat de koffers niet te zwaar zullen zijn. De koelbox blijft achter bij Alamo.

Alles gaat verder bijzonder vlot, iedereen is vriendelijk, mijn gips wordt extra gescand, en precies op tijd stijgen we op. Dit gaat helaas niet fijn; het vliegtuig schudt heen en weer en op en neer, zelfs de steward die bezig is met zijn welkomswoord hapert even en er wordt gegild door sommige passagiers. De hele vlucht lang blijft het wat onrustig, de lampjes "riemen vast" gaan regelmatig weer aan. We redden het gelukkig tot Londen, het lukt me zelfs om te slapen.

In Londen hebben we ruim 2 uur, en om 18.00 zijn we op Schiphol waar een uitgebreid welkomstcomité staat. Het zit er helaas weer op!

Ontbijt: 20,50 dollar

Benzine: 10,08 dollar

Grand Canyon - Sedona, 23 september

Voor we verder gaan naar Sedona willen we nog een stuk naar beneden lopen. We ontbijten weer bij de Maswik Lodge en bedenken wat we gaan doen. Ik had gepland om een stuk van de South Kaibab Trail te doen. De uitzichten zijn hier mooier dan bij de Bright Angel Trail. Bij de SKT is echter geen schaduw, en het pad is ook steiler. Omdat we ook op tijd terug willen zijn om nog even te kunnen douchen voor we verder rijden, en het meer tijd kost om naar de trailhead van de SKT te gaan, besluiten we toch maar de BAT te doen.
We lopen naar de rim en zien onderweg een groepje herten dat zich niet aantrekt van alle fotograferende toeristen.

Bij het begin van de trail staan verschillende waarschuwingsborden. Naar de rivier lopen en terug op dezelfde dag wordt ten zeerste afgeraden. Wij zijn dat ook niet van plan. En we hebben voldoende water en snacks bij ons.
Er wordt vaak gezegd dat omhoog lopen twee keer zoveel tijd kost als naar beneden, en dat was ook de ervaring van Martin en mij toen wij voor het eerst bij de Grand Canyon waren. Elizabeth en ik besluiten daarom na 50 minuten dalen om te keren. Eigenlijk wat vroeg, we hebben het eerste resthouse (op 1,5 mijl) nog niet gehaald en we zigzaggen telkens langs dezelfde wand naar beneden waardoor de uitzichten niet heel veel veranderen. Wel is het heerlijk lopen in de schaduw. Al in het begin van de wandeling (het is een uur of 8) komen we mensen tegen die met een volle bepakking omhoog komen lopen. Vermoedelijk hebben die onderweg gekampeerd, ik kan me niet voorstellen dat ze van de rivier komen. Muildieren komen we niet tegen, maar het is duidelijk te zien en te ruiken dat ze hier recent nog langsgekomen zijn. Zo nu en dan vermengt de lucht van ezelpoep zich met die van zwetende backpackers.
Uiteindelijk doen we het stuk omhoog in een uur, dus sneller dan verwacht.
Als we bijna boven zijn komen we nog verschillend mensen tegen die behoorlijk onvoorbereid zijn, met vragen als: Gaat dit pad daar weer omhoog? Hoe ver is het? en geen water bij zich hebben.

We hebben nog voldoende tijd om te douchen, en we drinken ook nog even koffie in de lodge. In de winkel bij de lodge koop ik een boek voor Martin en voor mezelf een boek over Powell.

We verlaten dan het park via de zuidingang en rijden via de 180 naar Flagstaff waar we de 89A nemen naar Sedona. Het kost even wat moeite om de 89A te vinden maar het lukt.

Een stukje voor Sedona rijden we naar het Slide Rock SP. We waren al eerder op zoek naar een rest area maar er zijn alleen picknickplekken in de diverse state parks en om 10 dollar te betalen alleen om ergens te kunnen picknicken vinden we wat overdreven. Bij het Slide Rock SP moeten we ook entree betalen, maar het lijkt me we lekker om hier ook even te blijven. We lunchen onder een boom, het is behoorlijk warm hier, en lopen dan naar de rivier met de beroemde natuurlijke glijbaan. Het is er redelijk druk maar we vinden een mooi plekje in de schaduw.

Aan het eind van de middag rijden we door naar Sedona.
We overnachten bij de Super 8; niet te duur, zeker vergeleken met de prijzige accommodatie in Sedona, en een mooie ruime kamer.
Het is iets na zessen, een mooi tijdstip om nog de Upper Red Rock Loop te rijden, met uitzicht op Cathedral Rock. We hebben nog tijd om een paar fotostops te maken voor de zon helemaal verdwenen is. Prachtig, al die rode rotsen.

Ik besluit om op het AllesAmerika-forum te kijken of er een restaurant aangeraden wordt in Sedona, en het eerste bericht dat ik vind is van René. Hij schrijft dat hij de hele vakantie nergens zo lekker heeft gegeten als in het restaurant bij de Super8 in Sedona. Dat komt goed uit! We hoeven dan niet meer te rijden. Het eten is inderdaad prima. Onder het eten valt mijn oog op iemand die mij aan René doet denken. Ik weet dat hij ook rondreist in het zuidwesten, maar volgens onze schema's zouden we elkaar niet tegenkomen. Als zij echter vertrekken en langs onze tafel lopen blijken het echter inderdaad René met vriendin Margarete te zijn! Dat is wel heel erg sterk. Ze schuiven gezellig bij ons aan en drinken nog wat mee. We kletsen nog steeds over al onze ervaringen als de rest van het restaurant al helemaal verlaten is en we vriendelijk verzocht worden de rekening te betalen.


Overnachting: Super8, 115 dollar
Ontbijt: 20,49 dollar
Slide Rock SP: 10 dollar
Eten: 65,90 dollar

Grand Canyon, 22 september

We ontbijten bij de Maswik Lodge, met een Grand Canyon breakfast, dat bestaat uit "your choice of eggs, bacon or sausage, breakfast potatoes and toast". Voldoende om de dag door te komen. De keuze is vrij beperkt, er is ook geen vers fruit of ongezoete yoghurt te krijgen.
Na het ontbijt lopen we naar de rim, en beginnen met de rimtrail, richting Hermit's Rest. Dit is de west rim, en dit deel is alleen met de shuttlebus of lopend of op de fiets te bereiken. Wij lopen tot aan Hopi Point en rijden dan met de bus tot aan The Abyss. Daarna rijden we met de bus naar Hermit's Rest waar we een sandwich eten. Terug lopen we nog het stuk naar Pima Point waar we weer op de bus stappen. De hele route is 13 km (enkele reis), maar met het handige shuttlebussyteem kun je net zo ver lopen als je wilt.

Trailview Overlook

Trailview Overlook

op weg naar Maricopa Point

Maricopa Point

Maricopa Point

Powell Point

Hopi Point

Hopi Point

Pima Point

Mohave Point

Als we terug zijn bij het beginpunt pakken we de bus naar het visitor center. Hier bekijken we een film over de Grand Canyon; erg mooi en interessant. We leren wat over het ontstaan, en zien prachtige beelden van het park, waarvan veel vanuit de lucht.
We hebben gezien dat er om 7 uur een ranger talk is over Powell, de man die als eerste met een boot over de Colorado River heeft gevaren. We besluiten daar naar toe te gaan en van te voren te eten. Ik wilde graag naar de Arizona room, vanwege het uitzicht over de canyon, maar als we daar langslopen zien we dat het al vol is - om 5 uur! We besluiten om dan maar naar het restaurant bij de Bright Angel Lodge te eten. Ook hier hebben we uitzicht op deel van de canyon. Na het eten lopen we langs de rim naar de Shrine of the Ages waar de ranger talk is. De zon gaat nu bijna onder en de uitzichten zijn weer schitterend.

Het programma wordt verzorgd door Addie, een vrouwelijke ranger, die het verhaal over Powell illustreert met foto's uit 1869 en van nu. Ze doet het geweldig leuk en weet een uur vol te praten over de geweldige tocht van Powell en zijn mannen.
Omdat we na afloop op de eerste langsrijdende shuttlebus stappen (die niet de meest rechtstreekse blijkt te zijn) duurt het even voor we weer terug zijn in onze cabin. We besluiten op tijd naar bed te gaan omdat we de volgende morgen nog een stuk naar beneden willen lopen.


Ontbijt: 23 dollar
Eten: 54 dollar

Page - Grand Canyon, 21 september

We ontbijten buiten bij het hotel, heerlijk qua temperatuur. Ingepakt, getankt en naar de Walmart voor wat fruit, brood, en frisdrank. Toen naar Wahweap gereden om Lake Powell te bekijken. De entree bij de Glen Canyon Recreation Area is 15 dollar, maar gelukkig is onze pas hier geldig. We rijden een rondje en komen dan weer op de 89 uit.

Nog even wat foto's vanaf de brug en dan naar de Lower Antelope Canyon. Hier kun je naar toe zonder te reserveren en dat was wel zo handig omdat we niet wisten hoe onze planning voor vandaag zou zijn. We komen aan en kunnen binnen 5 minuten met een gids naar de canyon. Ik ben er al eens geweest, maar het blijft onvoorstelbaar mooi. We zijn redelijk laat - tegen half 12 - dus het is wel uitkijken dat er geen plekken op de foto komen waar de zon op schijnt, want dan wordt het contrast te groot. Uiteindelijk zijn we hier meer dan 1,5 uur bezig. Zonder statief is het wel lastig fotograferen, het is eigenlijk te donker om het uit de hand te doen, maar de foto's zien er toch wel goed uit.

Na Antelope Canyon rijden we terug naar de 89 om naar Horseshoe Bend te gaan. De parkeerplaats staat goed aangegeven. Het is er al druk. In de warmte is het best nog wel een pittige wandeling, maar we zijn inmiddels wel wat gewend. Eigenlijk vind ik het te eng om bij de rand te staan, dus ik maak voorzichtig van een afstandje een foto.





Het is half 3 als we verder rijden richting Grand Canyon. We stoppen niet meer onderweg en om een uur of 4 zijn we bij Desert View. Dit is natuurlijk een verplichte stop, het eerste uitkijkpunt in de GC, en de prachtige uitkijktoren van Mary Colter. Vervolgens bekijken we Lipan Point en Grand View Point. Het is schitterend op dit tijdstip, met de laagstaande zon.

In de Village vinden we de Maswik Lodge gemakkelijk. We hebben een cabin met 2 bedden. Eenvoudig, maar het ziet er keurig uit.

Eten doen we bij de cafetaria, dat is lekker dichtbij. Ook eenvoudig, maar het smaakt ons goed. Ik probeer de meatloaf die pittig is. Als side neem ik gemengde groente die helaas wat al te lang hebben staan sudderen. Elizabeth neemt chili, en samen zijn we voor 20 dollar klaar, incl 2 frisdrank.



Overnachting: Maswik Lodge, 99 dollar
Eten: 27,70 dollar
Benzine: 25,19 dollar