We lopen naar de rim en zien onderweg een groepje herten dat zich niet aantrekt van alle fotograferende toeristen.
Bij het begin van de trail staan verschillende waarschuwingsborden. Naar de rivier lopen en terug op dezelfde dag wordt ten zeerste afgeraden. Wij zijn dat ook niet van plan. En we hebben voldoende water en snacks bij ons.
Er wordt vaak gezegd dat omhoog lopen twee keer zoveel tijd kost als naar beneden, en dat was ook de ervaring van Martin en mij toen wij voor het eerst bij de Grand Canyon waren. Elizabeth en ik besluiten daarom na 50 minuten dalen om te keren. Eigenlijk wat vroeg, we hebben het eerste resthouse (op 1,5 mijl) nog niet gehaald en we zigzaggen telkens langs dezelfde wand naar beneden waardoor de uitzichten niet heel veel veranderen. Wel is het heerlijk lopen in de schaduw. Al in het begin van de wandeling (het is een uur of 8) komen we mensen tegen die met een volle bepakking omhoog komen lopen. Vermoedelijk hebben die onderweg gekampeerd, ik kan me niet voorstellen dat ze van de rivier komen. Muildieren komen we niet tegen, maar het is duidelijk te zien en te ruiken dat ze hier recent nog langsgekomen zijn. Zo nu en dan vermengt de lucht van ezelpoep zich met die van zwetende backpackers.
Uiteindelijk doen we het stuk omhoog in een uur, dus sneller dan verwacht.
Als we bijna boven zijn komen we nog verschillend mensen tegen die behoorlijk onvoorbereid zijn, met vragen als: Gaat dit pad daar weer omhoog? Hoe ver is het? en geen water bij zich hebben.
We hebben nog voldoende tijd om te douchen, en we drinken ook nog even koffie in de lodge. In de winkel bij de lodge koop ik een boek voor Martin en voor mezelf een boek over Powell.
We verlaten dan het park via de zuidingang en rijden via de 180 naar Flagstaff waar we de 89A nemen naar Sedona. Het kost even wat moeite om de 89A te vinden maar het lukt.
Een stukje voor Sedona rijden we naar het Slide Rock SP. We waren al eerder op zoek naar een rest area maar er zijn alleen picknickplekken in de diverse state parks en om 10 dollar te betalen alleen om ergens te kunnen picknicken vinden we wat overdreven. Bij het Slide Rock SP moeten we ook entree betalen, maar het lijkt me we lekker om hier ook even te blijven. We lunchen onder een boom, het is behoorlijk warm hier, en lopen dan naar de rivier met de beroemde natuurlijke glijbaan. Het is er redelijk druk maar we vinden een mooi plekje in de schaduw.
Aan het eind van de middag rijden we door naar Sedona.
We overnachten bij de Super 8; niet te duur, zeker vergeleken met de prijzige accommodatie in Sedona, en een mooie ruime kamer.
Het is iets na zessen, een mooi tijdstip om nog de Upper Red Rock Loop te rijden, met uitzicht op Cathedral Rock. We hebben nog tijd om een paar fotostops te maken voor de zon helemaal verdwenen is. Prachtig, al die rode rotsen.
Ik besluit om op het AllesAmerika-forum te kijken of er een restaurant aangeraden wordt in Sedona, en het eerste bericht dat ik vind is van René. Hij schrijft dat hij de hele vakantie nergens zo lekker heeft gegeten als in het restaurant bij de Super8 in Sedona. Dat komt goed uit! We hoeven dan niet meer te rijden. Het eten is inderdaad prima. Onder het eten valt mijn oog op iemand die mij aan René doet denken. Ik weet dat hij ook rondreist in het zuidwesten, maar volgens onze schema's zouden we elkaar niet tegenkomen. Als zij echter vertrekken en langs onze tafel lopen blijken het echter inderdaad René met vriendin Margarete te zijn! Dat is wel heel erg sterk. Ze schuiven gezellig bij ons aan en drinken nog wat mee. We kletsen nog steeds over al onze ervaringen als de rest van het restaurant al helemaal verlaten is en we vriendelijk verzocht worden de rekening te betalen.
Overnachting: Super8, 115 dollar
Ontbijt: 20,49 dollar
Slide Rock SP: 10 dollar
Eten: 65,90 dollar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten